Orlando here we come

Vandaag is dan eindelijk de dag dat we vertrekken vanaf Schiphol. We staan vroeg op en zodra we allemaal klaar zijn en de koffers in de auto staan, rijden we naar Schiphol toe. Daar rijden we gelijk naar P3 om de auto te parkeren. Dus niet, want P3 is vol. We worden doorverwezen naar P4. Daar pakken we de bus en in de bus vraagt Albert ineens :”Heb jij de paspoorten bij je?” Ik zeg nee, dat zou jij in je tas doen. Uiteindelijk stappen wij dus uit de bus met alle koffers en gaan na een pitstop een bakkie (groot) doen bij Starbucks. De eerste van deze vakantie (zal niet de laatste zijn).

Albert gaat met dezelfde bus weer terug naar de auto, pakt deze en rijd weer terug naar huis om de paspoorten op te halen. Ondertussen zien wij dat onze vlucht is vertraagd. In plaats van 13.00 uur vertrekken we nu om 15.20 uur. Dus hij heeft alle tijd van de wereld om weer terug te komen naar Schiphol. Wij blijven hier nog even lekker bij Starbucks zitten.

Om een uur of twaalf verlaten we de Starbucks en nemen de lift naar boven. Als we daar net zitten te wachten, zien we Albert aan komen lopen. We staan op en lopen gelijk naar Balie 22, waar we inchecken en de koffers achterlaten. We krijgen een plakker om de handbagage en hebben nog even een onenigheidje, want we hadden voor Greet stoel 20C gereserveerd en volgens internet zou dit geen exit seat zijn, maar nu blijkt dat weer wel zo te zijn. We houden dezelfde stoelen en hebben alleen stuivertje verwisseld. We laten het er niet bij zitten, want Albert en ik lopen nog even naar de infobalie van Arke en leggen het verhaal voor. Hier krijgen we te horen dat het wel mag en het probleem is dus opgelost.

Dan gaan we door de douane en zoeken een plekje om even een broodje te gaan eten. Omdat de vlucht vertraging had, hadden we een voucher gekregen van €4,95 voor de lunch.Dit is natuurlijk altijd meegenomen. Albert nam een pistoletje kaas met honingsaus en Greet en ik namen een Stokbroodje gesmolten kaas. Hier blijven we even zitten totdat het kwart voor twee is en dan gaan we naar Gate 8 om door de bodyscan te gaan. Hier is alles ok en al snel zitten we te wachten tot we mogen boarden.

Tijdens het instappen, weer te laat, waren ze nog bezig met de security-check. Daarom mocht eerst de eerste rijden instappen. Toen de achterste en uiteindelijk mochten wij dan ook instappen. In het vliegtuig was totaal geen begeleiding, waardoor het een chaos was. Toen uiteindelijk iedereen zat, konden we dan ook bijna gelijk vertrekken. Na de gebruikelijk uitleg vertrokken we dan via de startbaan op weg naar Sanford. Toch was er nog een pluspunt te melden tijdens deze vlucht. We hadden lekker veel beenruimte en Greet zelfs nog meer.

Eenmaal in de lucht komen ze al vrij snel langs met een welkomstdrankje en met ons entertainment set, zodat we lekker een filmpje kunnen kijken. Onderwijl zit Greet al te slapen.

 

Zo’n zeven uur voor de landing krijgen we onze maaltijd. We konden kiezen tussen nasi met kip of een vegetarische maaltijd. Greet besluit niets te nemen en wij proberen de nasi, maar het enige wat we lekker vonden was het broodje met smeerkaas en de perzikmousse met mandarijntje. De rest mochten ze wel weer meenemen. Ook konden we hier weer wat te drinken bij nemen. Koffie, thee, sinaasappelsap en appelsap was gratis. Voor de rest moest je betalen. Ze komen regelmatig langs voor koffie, thee en water. Tot zo’n drie uur voor de landing. Dan moeten alle drankjes en snacks betaald worden. Ook de koffie en thee. Dit vinden wij toch wel een minpunt. Hebben dit nog nooit meegemaakt tijdens onze vluchten naar de USA.

Eindelijk komen we dan rond zeven uur op Sanford aan. Daar staat voor Greet al een rolstoel te wachten en al snel zijn we door de immigratie. We wachten op de koffers en zodra we die hebben, kunnen we verder. We leveren ons laatste papier in bij een juffrouw, die zegt dat we rechtdoor mogen lopen. Dit is de uitgang en dat betekent dat we niet door de scan of wat dan ook hoeven. Dit is ook wel eens prettig voor de verandering. Dan gaan we op zoek naar Alamo. Dit is een stukje lopen, dus zetten we Greet even op een bankje en lopen Albert en ik door naar de balie. Hier hebben we al gauw de medewerker van Alamo saggerijnig, want wij nemen niets extra,s. We krijgen de papieren toegeworpen en gaan op zoek naar een leuke auto voor ons.

Er staan bij de Midsize SUV maar zeven auto’s. De eerste is de grootste en die nemen we. Het is een Hyundai Santa Fe. Ik zet de spullen die we al mee hadden vast in de auto en Albert haalt de rest van de koffers en Greet op. Zodra dit erin zit, word TomTom aangezet en kunnen we op weg naar de villa. Hier komen we een uurtje later aan en gaan naar binnen.. We weten niet wat we zien. Wat een kast van een huis. Hier gaan we ons de komende 8 dagen wel vermaken (zolang we er zijn dan). De koffers zetten we binnen en dan gaan we nog even naar de Wal-mart voor de eerste boodschapjes.

Volledig album bekijken

Als alles is betaald en in de auto geladen, rijden we weer terug naar de villa en begin ik met het maken van de hamburgers, die we lekker op een broodje eten. Dan nog even wat spullen opruimen en lekker naar bed. We hebben een lange dag achter de rug en zien wel wanneer we wakker worden.